Ανησυχίες για τις επιπτώσεις υγείας από τα γαλακτοκομικά προϊόντα

Πολλοί, συμπεριλαμβανομένων και μερικών χορτοφάγων, εξακολουθούν να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες γαλακτοκομικών προϊόντων ενώ οι κυβερνητικές πολιτικές εξακολουθούν να τα προωθούν - παρά τις επιστημονικές αποδείξεις που αμφισβητούν τα οφέλη τους για την υγεία και υποδεικνύουν πιθανούς κινδύνους για την υγεία μας.

Υγεία των οστών

Το ασβέστιο είναι ένα σημαντικό ορυκτό που βοηθά να κρατηθούν τα κόκαλα μας δυνατά. Τα οστά μας συνεχώς αναδιαμορφώνονται, που σημαίνει ότι το σώμα μας παίρνει από τα οστά μας μικρές ποσότητες ασβεστίου και τις αντικαθιστά με νέα ασβέστιο. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να έχουμε αρκετό ασβέστιο, έτσι ώστε το σώμα να μην μειώνει την οστική πυκνότητα μας σε αυτή τη διαδικασία αναδιαμόρφωσης. Αν και το ασβέστιο είναι αναγκαίο για τη διασφάλιση της υγείας των οστών, τα πραγματικά οφέλη της πρόσληψης ασβεστίου δεν υπάρχουν όταν η κατανάλωση ξεπερνά ένα ορισμένο όριο. Μεγαλύτερη πρόσληψη από περίπου 600 χιλιοστόγραμμα ασβεστίου την ημέρα –που μπορεί εύκολα να επιτευχθεί χωρίς γαλακτοκομικά προϊόντα ή συμπληρώματα ασβεστίου - δεν βελτιώνει την ακεραιότητα των οστών.[1]

Η κλινική έρευνα δείχνει ότι τα γαλακτοκομικά προϊόντα έχουν ελάχιστο ή και κανένα όφελος για τα οστά μας. Μια έρευνα του 2005 που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Pediatrics έδειξε ότι η κατανάλωση γάλακτος δεν βελτιώνει την ακεραιότητα των οστών σε παιδιά.[2] Σε μια πιο πρόσφατη μελέτη, οι ερευνητές παρακολούθησαν την διατροφή, τη σωματική δραστηριότητα, και τις συχνότητες εμφάνισης ραγισμάτων οστών(ρωγμώδη καταγμάτων) σε έφηβα κορίτσια για επτά χρόνια, και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα γαλακτοκομικά προϊόντα και το ασβέστιο δεν προλαμβάνει το ράγισμα οστών στα έφηβα κορίτσια.[3] Ομοίως, η έρευνα υγείας των νοσοκόμων του Χάρβαρντ, η οποία παρακολούθησε περισσότερες από 72.000 γυναίκες για 18 χρόνια, δεν έδειξε καμία προστατευτική επίδραση της αυξημένης κατανάλωσης γάλακτος στην πρόληψη ραγισμάτων.[1]

Είναι δυνατό να μειώσετε τον κίνδυνο οστεοπόρωσης με τη μείωση πρόσληψης νατρίου στη διατροφή, [4,5] να αυξήσετε την πρόσληψη φρούτων και λαχανικών, [5,6] και να εξασφαλίσετε επαρκή πρόσληψη ασβεστίου από φυτικές τροφές όπως λάχανο, μπρόκολο, φυλλώδη πράσινα λαχανικά και φασόλια. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιείτε προϊόντα εμπλουτισμένα με ασβέστιο, όπως δημητριακά πρωινού και χυμούς. Η σόγια και οι εμπλουτισμένοι χυμοί πορτοκαλιού είναι δύο παραδείγματα προϊόντων που παρέχουν περίπου την ίδια ποσότητα ασβεστίου ανά μερίδα, όπως το γάλα ή άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα.[7]

Η άσκηση είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για την αύξηση της πυκνότητας των οστών και την μείωση του κινδύνου της οστεοπόρωσης [8,9] και τα οφέλη της έχουν παρατηρηθεί σε μελέτες τόσο σε παιδιά όσο και ενήλικες.[8,10-11]

Συχνά, άτομα πίνουν γάλα για να πάρουν τη βιταμίνη D στη διατροφή τους, χωρίς να γνωρίζουν ότι μπορούν να λαμβάνουν βιταμίνη D και μέσω άλλων πηγών. Χωρίς βιταμίνη D, μόνο το 10-15% του διατροφικού ασβεστίου απορροφάται.[12]

Η καλύτερη φυσική πηγή της βιταμίνης D είναι το φως του ήλιου. Πέντε έως 15 λεπτά έκθεσης στον ήλιο με εκτεθειμένα τα χέρια και τα πόδια ή τα χέρια το πρόσωπο και τα χέρια μπορεί να αρκεί για να καλύψει τις ανάγκες του οργανισμού για τη βιταμίνη D, ανάλογα με το χρώμα δέρματος του ατόμου[13] ενώ πιο σκούρο δέρμα απαιτεί μεγαλύτερη έκθεση στον ήλιο για να αποκτήσετε επαρκή επίπεδα βιταμίνης D. 

Σε ψυχρά-βόρεια κλίματα κατά τους χειμερινούς μήνες ο ήλιος μπορεί να μην είναι σε θέση να παράσχει αρκετή βιταμίνη D. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η διατροφή πρέπει να είναι σε θέση να παρέχει την βιταμίνη D.

Λίγα τρόφιμα περιέχουν βιταμίνη D σε αρκετή ποσότητα αλλά ούτε και τα γαλακτοκομικά προϊόντα δεν περιέχουν με φυσικό τρόπο την βιταμίνη αυτή(εκτός τα εμπλουτισμένα). Ως εκ τούτου, τα εμπλουτισμένα δημητριακά, ψωμί, χυμός πορτοκαλιού και γάλα σόγιας/ρυζιού υπάρχουν ως επιλογές για την παροχή βιταμίνης D ως συμπληρωμάτων διατροφής.[14] Επίσης υπάρχουν συμπληρώματα διαθέσιμα.

Περιεκτικότητα Λίπους και Καρδιαγγειακές Παθήσεις

Τα γαλακτοκομικά προϊόντα -όπως το τυρί, παγωτό, γάλα, βούτυρο και γιαούρτι- προσθέτουν σημαντικές ποσότητες χοληστερόλης και κορεσμένου λίπους στην διατροφή σας.[15] Διατροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και ιδιαίτερα σε κορεσμένο λίπος μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο καρδιακής νόσου και μπορεί να προκαλέσουν άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας.

Μια φυτικά βασισμένη διατροφή με χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, χωρίς γαλακτοκομικά προϊόντα, σε συνδυασμό με άσκηση, διακοπή του καπνίσματος και διαχείριση του στρες, μπορεί να αποτρέψει όχι μόνο καρδιακές παθήσεις, αλλά ακόμη και να τις αναστρέψει.[16, 17]

Καρκίνος

Η κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων έχει επίσης συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο για διάφορες μορφές καρκίνου, ιδίως του αναπαραγωγικού συστήματος. Κυρίως, η κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του προστάτη [18 - 20] και καρκίνο μαστού.[21]

Ο κίνδυνος της κατανάλωσης γαλακτοκομικών προϊόντων σε σχέση με αυτούς τους καρκίνους είναι πιθανό να σχετίζεται με τον αυξητικό παράγοντα (IGF - 1) που μοιάζει με ινσουλίνη, που βρίσκεται στο αγελαδινό γάλα.[22] 

Η κατανάλωση γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων σε τακτική βάση έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει τα επίπεδα κυκλοφορίας του IGF - 1.[23, 24] Ίσως η πιο πειστική διασύνδεση του IGF - 1 επίπεδα με τον κίνδυνο καρκίνου παρατηρείται σε μελέτες καρκίνου του προστάτη. Μελέτες σε περιπτώσεις παθήσεων έχουν δείξει μια ισχυρή και συνεκτική σύνδεση μεταξύ των συγκεντρώσεων IGF-1 και κινδύνου καρκίνου του προστάτη.[25] Μια μελέτη έδειξε ότι οι άνδρες με τα υψηλότερα επίπεδα IGF- 1 είχαν περισσότερο από 4 φορές κίνδυνο καρκίνου του προστάτη, σε σύγκριση με εκείνους που είχαν τα χαμηλότερα επίπεδα.[26]

Στην έρευνα `Physicians Health Study` παρακολουθώντας 21.660 συμμετέχοντες για 28 χρόνια, οι ερευνητές διαπίστωσαν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του προστάτη για εκείνους που κατανάλωναν περισσότερες από 2,5 μερίδες γαλακτοκομικών προϊόντων την ημέρα σε σύγκριση με εκείνους που κατανάλωναν λιγότερες από 0,5 μερίδες.[19]

Η μελέτη αυτή, η οποία υποστηρίζεται και από άλλες έρευνες, [27,28] δείχνει επίσης ότι ο κίνδυνος καρκίνου του προστάτη ανέβηκε ακόμη και με αυξημένη κατανάλωση γάλακτος με χαμηλά λιπαρά, γεγονός που υποδηλώνει ότι το υπερβολικό ασβέστιο των γαλακτοκομικών προϊόντων, και όχι μόνο το λίπος τους, θα μπορούσε να είναι μια πιθανή απειλή για την υγεία μας από τον προστάτη.

Εκτός από την αύξηση των επιπέδων του IGF - 1, οι μεταβολιτές οιστρογόνων θεωρούνται παράγοντες κινδύνου για καρκίνους του αναπαραγωγικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένων των καρκίνων του στήθους, των ωοθηκών και του προστάτη. Αυτοί οι μεταβολιτές μπορεί να επηρεάσουν τον κυτταρικό πολλαπλασιασμό ώστε να αναπτύσσονται ταχέως και ανώμαλα τα κύτταρα, [29] που μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη καρκίνου. Η κατανάλωση γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων συμβάλλει στην πλειοψηφία (στο 60-70 τοις εκατό) της διατροφικής πρόσληψης οιστρογόνων του ανθρώπου.

Σε μια μεγάλη Επιδημιολογική μελέτη την `Life after Cancer`που περιελάμβανε 1.893 γυναίκες που είχαν διαγνωστεί με πρώιμο σταδίου επιθετικού καρκίνου του μαστού, η υψηλότερη πρόσληψη λιπαρών από κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων συσχετίστηκε με υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας. Ακόμη και μισή μερίδα γαλακτοκομικών την ημέρα αύξησε σημαντικά τον κίνδυνο. Αυτό πιθανόν να οφείλεται στο γεγονός ότι οι οιστρογονικές ορμόνες κατοικούν κυρίως στο λίπος, καθιστώντας πιο έντονη την ανησυχία για την κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά.

Η κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων μπορεί επίσης να συμβάλει στην ανάπτυξη καρκίνου των ωοθηκών. Η σχέση μεταξύ των γαλακτοκομικών προϊόντων και καρκίνου των ωοθηκών μπορεί να προκαλείται από τη διάσπαση του σακχάρου λακτόζη του γάλακτος σε γαλακτόζη, ένα σάκχαρο που μπορεί να είναι τοξικό για τα κύτταρα των ωοθηκών.[30] Σε μια άλλη μελέτη που διεξήχθη στη Σουηδία, η κατανάλωση της λακτόζης και γαλακτοκομικών προϊόντων βρέθηκε να είναι θετικά συνδεδεμένη με καρκίνο των ωοθηκών.[31] Σε μια παρόμοια μελέτη, στην `Iowa Women’s Health Study`, διαπιστώθηκε ότι οι γυναίκες που κατανάλωναν περισσότερο από 1 ποτήρι γάλα την ημέρα είχαν 73% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο των ωοθηκών συγκριτικά με τις γυναίκες που έπιναν λιγότερο από 1 ποτήρι την ημέρα.[32]

Δυσανεξία στη λακτόζη

Η δυσανεξία στη λακτόζη είναι κοινή μεταξύ πολλών πληθυσμών, στις ΗΠΑ επηρεάζει περίπου το 95% της Ασίο-Αμερικανών, το 74% των ιθαγενών Αμερικανών, το 70% των Αφρο-Αμερικανών, το 53% των Μεξικο-Αμερικανών και 15% των Καυκάσιων.[33] Τα συμπτώματα, τα οποία περιλαμβάνουν γαστρεντερική δυσφορία (φούσκωμα, αυξημένη οξύτητα κλπ), διάρροια και μετεωρισμό (τυμπανισμό), συμβαίνουν επειδή τα άτομα αυτά δεν έχουν το ένζυμο λακτάση για την πέψη του σακχάρου λακτόζης του γάλακτος. Κατά την λειτουργία της πέψης, τα προϊόντα διάσπασης της λακτόζης είναι δύο απλά σάκχαρα: η γλυκόζη και η γαλακτόζη. Σαν παιδιά έχουμε τα ενεργά ένζυμα που διασπούν την γαλακτόζη, αλλά καθώς μεγαλώνουμε, πολλοί από εμάς χάνουμε μεγάλο μέρος αυτής της δυνατότητας.[34] Λόγω της συχνότητας αυτής κατάστασης και προκειμένου να αποφευχθούν αυτές οι δυσάρεστες παρενέργειες, η κατανάλωση γάλακτος δεν συνιστάται.

Ρυπογόνες ουσίες

Το γάλα περιέχει μολυσματικούς παράγοντες που κυμαίνονται από ορμόνες μέχρι φυτοφάρμακα. Το γάλα περιέχει από την φύση του ορμόνες και αυξητικούς παράγοντες που δημιουργούνται εντός του σώματος μιας αγελάδας. Επιπλέον, συνθετικές ορμόνες όπως ανακατασκευασμένες βόειες αυξητικές ορμόνες χρησιμοποιούνται συνήθως σε αγελάδες για να αυξήσουν την παραγωγή γάλακτος.[35] Μόλις εισαχθούν στο ανθρώπινο σώμα, αυτές οι ορμόνες μπορεί να επηρεάσουν τη φυσιολογική ορμονική λειτουργία μας.

Κατά τη θεραπεία των αγελάδων για παθήσεις όπως μαστίτιδα ή φλεγμονή των μαστικών αδένων, χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά και τα ίχνη αυτών των αντιβιοτικών έχουν κατά καιρούς βρεθεί σε δείγματα γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων. Αυτή η θεραπεία χρησιμοποιείται συχνά, επειδή η μαστίτιδα είναι μια πολύ συχνή πάθηση στις αγελάδες, λόγω των σημερινών πρακτικών παραγωγής γάλακτος όπου οι αγελάδες παράγουν περισσότερο γάλα από ό,τι στην φύση.

Φυτοφάρμακα, πολυχλωριωμένα διφαινύλια (PCBs) και διοξίνες είναι άλλα παραδείγματα από ρύπους που βρίσκονται στο γάλα. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα συμβάλλουν στο 1/4 έως το 1/2 της συνολικής πρόσληψης διοξινών μέσω της διατροφής.[36] Όλες αυτές οι τοξίνες δεν αποβάλλονται εύκολα από το σώμα μας και τελικά μπορεί να φτάσουν σε επιβλαβή επίπεδα και να επηρεάσουν το ανοσοποιητικό, αναπαραγωγικό και το κεντρικό νευρικό μας σύστημα. Επιπλέον, οι PCBs και οι διοξίνες έχουν επίσης συνδεθεί με κίνδυνο καρκίνου.[37]

Άλλα ρυπογόνα εισάγονται συχνά κατά την επεξεργασία των γαλακτοκομικών προϊόντων (όπως η μελαμίνη) και βρίσκονται συχνά σε πλαστικά, τα οποία επηρεάζουν αρνητικά τα νεφρά και το ουροποιητικό σύστημα λόγω της υψηλής περιεκτικότητας τους σε νιτρικά,[38] και καρκινογόνες τοξίνες, όπως οι αφλατοξίνες. Αυτά είναι επικίνδυνα επίσης, καθώς δεν καταστρέφονται με την παστερίωση.[39]

Πρωτεΐνες του γάλακτος και διαβήτης

Ο εξαρτώμενος από την ινσουλίνη τύπου 1 ή αλλιώς παιδικός διαβήτης συνδέεται με την κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων στην νηπιακή ηλικία.[40] Μια Φινλανδική μελέτη του 2001 σε 3.000 βρέφη με γενετικά αυξημένο κίνδυνο για ανάπτυξη διαβήτη έδειξαν ότι η πρώιμη εισαγωγή τους στο αγελαδινό γάλα αύξησε τις περιπτώσεις διαβήτη τύπου 1.[41] Επιπλέον, η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής παρατήρησε έως και 30% μείωση της συχνότητας εμφάνισης του διαβήτη τύπου 1 στα βρέφη που απέφυγαν την έκθεση στην πρωτεΐνη του αγελαδινού γάλακτος για τουλάχιστον τους πρώτους τρεις μήνες της ζωής τους.[42]

Ανησυχίες για την υγεία σε παιδιά και βρέφη

Οι πρωτεΐνες γάλακτος, τα σάκχαρα του γάλακτος, τα λίπη και τα κορεσμένα λιπαρά στα γαλακτοκομικά προϊόντα ενέχουν κινδύνους για την υγεία των παιδιών και ωθούν την ανάπτυξη παχυσαρκίας, διαβήτη και καρδιακής νόσου. Παρόλο που το γάλα χαμηλών λιπαρών συχνά συνιστάται για μείωση του κινδύνου παχυσαρκίας, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο `Archives of Disease in Childhood` έδειξε ότι τα παιδιά που έπιναν γάλα αποβουτυρωμένο ή με 1% λιπαρά, σε σύγκριση με εκείνα που έπιναν πλήρες γάλα, δεν ήταν λιγότερο παχύσαρκα.[43] Επιπλέον, μια σύγχρονη μετα-ανάλυση δεν βρήκε υποστήριξη στο επιχείρημα ότι η πρόσληψη γαλακτοκομικών προϊόν μειώνει το σωματικό λίπος και βάρος μακροπρόθεσμα ( σε διάστημα μεγαλύτερο του 1 έτους ).[44]

Στα βρέφη, η κατανάλωση αγελαδινού γάλακτος δεν συνιστάται. Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συνιστά στα βρέφη κάτω της ηλικίας του 1 έτους να μην παρέχεται πλήρες αγελαδινό γάλα, [45] καθώς η έλλειψη σιδήρου είναι πιο πιθανό να οφείλεται στην χαμηλή ποσότητα σιδήρου του αγελαδινού γάλακτος σε σύγκριση με το ανθρώπινο μητρικό γάλα.[46] Οι κολικοί επίσης είναι μια πρόσθετη ανησυχία στην κατανάλωση του γάλακτος. Έως και 28 % των βρεφών υποφέρουν από κολικούς κατά τη διάρκεια του 1ου μήνα της ζωής τους.[47] Οι παιδίατροι έχουν μάθει εδώ και καιρό ότι συχνά το αγελαδινό γάλα είναι ο λόγος. Τώρα πλέον γνωρίζουμε ότι οι μητέρες που θηλάζουν, μπορεί τα μωρά τους να παρουσιάσουν κολικούς, εάν και οι ίδιες οι μητέρες καταναλώνουν αγελαδινό γάλα. Αυτό γίνεται γιατί τα αντισώματα της αγελάδας μπορεί να περάσουν μέσω του αίματος της μητέρας, στο μητρικό γάλα και στο μωρό.[48, 49]

Επιπλέον, τροφικές αλλεργίες φαίνεται να είναι συχνό αποτέλεσμα της κατανάλωσης γάλακτος αγελάδας, ιδιαίτερα σε παιδιά.[50,51] Η κατανάλωση αγελαδινού γάλατος έχει επίσης συνδεθεί με τη χρόνια δυσκοιλιότητα σε παιδιά.[52]

Συμπεράσματα

Το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα δεν είναι απαραίτητα για την διατροφή μας και μπορεί στην πραγματικότητα, να είναι επιβλαβή για την υγεία μας. Είναι καλύτερα να καταναλώνουμε μια υγιεινή διατροφή με δημητριακά, φρούτα, λαχανικά, όσπρια και εμπλουτισμένα τρόφιμα όπως δημητριακά και χυμούς. Αυτά τα υψηλής πυκνότητας σε θρεπτικά συστατικά τρόφιμα μπορεί να σας βοηθήσουν να ανταποκριθείτε στις απαιτήσεις σας σε ασβέστιο, κάλιο, ριβοφλαβίνη(Β2) και βιταμίνης D με ευκολία χωρίς ταυτόχρονα να αντιμετωπίζεται κινδύνους για την υγεία που συνδέονται με την κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων.

Μετάφραση από το άρθρο της Επιτροπής Ιατρών για Υπεύθυνη Ιατρική P.R.C.M.
http://www.pcrm.org/health/diets/vegdiets/health-concerns-about-dairy-products 
http://en.wikipedia.org/wiki/Physicians_Committee_for_Responsible_Medicine
Παραπομπές
1. Feskanich D, Willett WC, Colditz GA. Calcium, vitamin D, milk consumption, and hip fractures: a prospective study among postmenopausal women. Am J Clin Nutr. 2003;77:504–511.
2. Lanou AJ, Berkow SE, Barnard ND. Calcium, dairy products, and bone health in children and young adults: a reevaluation of the evidence. 
2. Lanou AJ, Berkow SE, Barnard ND. Calcium, dairy products, and bone health in children and young adults: a reevaluation of the evidence. Pediatrics. 2005;115:736–743.
3. Sonneville KR, Gordon CM, Kocher MS, Pierce LM, Ramappa A, Field AE. Vitamin D, calcium, and dairy intakes and stress fractures among female adolescents. 
3. Sonneville KR, Gordon CM, Kocher MS, Pierce LM, Ramappa A, Field AE. Vitamin D, calcium, and dairy intakes and stress fractures among female adolescents. Arch Pediatr Adolesc Med. 2012;166:595-600.
4. Reid DM, New SA. Nutritional influences on bone mass. 
4. Reid DM, New SA. Nutritional influences on bone mass. Proceed Nutr Soc. 1997;56:977–987.
5. Lin P, Ginty F, Appel L, et al. The DASH diet and sodium reduction improve markers of bone turnover and calcium metabolism in adults. 
5. Lin P, Ginty F, Appel L, et al. The DASH diet and sodium reduction improve markers of bone turnover and calcium metabolism in adults. J Nutr. 2001;133:3130–3136.
6. Tucker KL, Hannan MR, Chen H, Cupples LA, Wilson PWF, Kiel DP. Potassium, magnesium, and fruit and vegetable intakes are associated with greater bone mineral density in elderly men and women. 
6. Tucker KL, Hannan MR, Chen H, Cupples LA, Wilson PWF, Kiel DP. Potassium, magnesium, and fruit and vegetable intakes are associated with greater bone mineral density in elderly men and women. Am J Clin Nutr. 1999;69:727–736.
7. National Institutes of Health. NIH Osteoporosis and Related Bone Diseases National Resource Center. Calcium and Vitamin D: Important at Every Age. Available at: http://www.niams.nih.gov/Health_Info/Bone/Bone_Health/Nutrition/. Accessed September 24, 2013.
8. Prince R, Devine A, Dick I, et al. The effects of calcium supplementation (milk powder or tablets) and exercise on bone mineral density in postmenopausal women. 
7. National Institutes of Health. NIH Osteoporosis and Related Bone Diseases National Resource Center. Calcium and Vitamin D: Important at Every Age. Available at: http://www.niams.nih.gov/Health_Info/Bone/Bone_Health/Nutrition/. Accessed September 24, 2013.
8. Prince R, Devine A, Dick I, et al. The effects of calcium supplementation (milk powder or tablets) and exercise on bone mineral density in postmenopausal women. J Bone Miner Res. 1995;10:1068–1075.
9. Going S, Lohman T, Houtkooper L, et al. Effects of exercise on bone mineral density in calcium-replete postmenopausal women with and without hormone replacement therapy. 
9. Going S, Lohman T, Houtkooper L, et al. Effects of exercise on bone mineral density in calcium-replete postmenopausal women with and without hormone replacement therapy. Osteoporos Int. 2003;14:637–643.
10. Lunt M, Masaryk P, Scheidt-Nave C, et al. The effects of lifestyle, dietary dairy intake and diabetes on bone density and vertebral deformity prevalence: the EVOS study. 
10. Lunt M, Masaryk P, Scheidt-Nave C, et al. The effects of lifestyle, dietary dairy intake and diabetes on bone density and vertebral deformity prevalence: the EVOS study. Osteoporos Int. 2001;12:688–698.
11. Lloyd T, Beck TJ, Lin HM, et al. Modifiable determinants of bone status in young women. 
11. Lloyd T, Beck TJ, Lin HM, et al. Modifiable determinants of bone status in young women. Bone. 2002;30:416–421.
12. Holick MF, Garabedian M. Vitamin D: photobiology, metabolism, mechanism of action, and clinical applications. In: Favus MJ, ed. 
12. Holick MF, Garabedian M. Vitamin D: photobiology, metabolism, mechanism of action, and clinical applications. In: Favus MJ, ed. Primer on the Metabolic Bone Diseases and Disorders of Mineral Metabolism. 6th ed. Washington, DC: American Society for Bone and Mineral Research; 2006:129-137.
13. Holick M. The vitamin D epidemic and its health consequences. 
13. Holick M. The vitamin D epidemic and its health consequences. J Nutr. 2005;135:2739S–2748S.
14. Zhang R, Naughton D. Vitamin D in health and disease: current perspectives. 
14. Zhang R, Naughton D. Vitamin D in health and disease: current perspectives. Nutr J. 2010;9:65.
15. Warensjo E, Jansson JH, Berglund L, et al. Estimated intake of milk fat is negatively associated with cardiovascular risk factors and does not increase the risk of a first acute myocardial infarction. 
15. Warensjo E, Jansson JH, Berglund L, et al. Estimated intake of milk fat is negatively associated with cardiovascular risk factors and does not increase the risk of a first acute myocardial infarction. Br J Nutr. 2004;91:635–642.
16. Szeto YT, Kwok TC, Benzie IF. Effects of a long-term vegetarian diet on biomarkers of antioxidants status and cardiovascular disease risk. 
16. Szeto YT, Kwok TC, Benzie IF. Effects of a long-term vegetarian diet on biomarkers of antioxidants status and cardiovascular disease risk. Nutrition. 2004;20:863–866.
17. Ornish D, Brown SE, Scherwitz LW, et al. Can lifestyle changes reverse coronary heart disease? 
17. Ornish D, Brown SE, Scherwitz LW, et al. Can lifestyle changes reverse coronary heart disease? Lancet. 1990;336:129–133.
18. Qin L, Xu J, Wang P, Tong J, Hoshi K. Milk consumption is a risk factor for prostate cancer in Western countries: evidence from cohort studies. 
18. Qin L, Xu J, Wang P, Tong J, Hoshi K. Milk consumption is a risk factor for prostate cancer in Western countries: evidence from cohort studies. Asia Pac J Clin Nutr. 2007;16:467–476.
19. Song Y, Chavarro JE, Cao Y, et al. Whole milk intake is associated with prostate cancer-specific mortality among U.S. male physicians. 
19. Song Y, Chavarro JE, Cao Y, et al. Whole milk intake is associated with prostate cancer-specific mortality among U.S. male physicians. J Nutr. 2013;143:189-196.
20. Chan JM, Stampfer MJ, Ma J, Gann PH, Gaziano JM, Giovannucci E. Dairy products, calcium, and prostate cancer risk in the Physicians’ Health Study.
20. Chan JM, Stampfer MJ, Ma J, Gann PH, Gaziano JM, Giovannucci E. Dairy products, calcium, and prostate cancer risk in the Physicians’ Health Study.Am J Clin Nutr. 2001;74:549-554.
21. Kroenke CH, Kwan ML, Sweeney C, Castillo A, Caan Bette J. High-and low-fat dairy intake, recurrence, and mortality after breast cancer diagnosis. 
21. Kroenke CH, Kwan ML, Sweeney C, Castillo A, Caan Bette J. High-and low-fat dairy intake, recurrence, and mortality after breast cancer diagnosis. J Natl Cancer Inst. 2013;105:616-623.
22. Voskuil DW, Vrieling A, van’t Veer LJ, Kampman E, Rookus MA. The insulin-like growth factor system in cancer prevention: potential of dietary intervention strategies. 
22. Voskuil DW, Vrieling A, van’t Veer LJ, Kampman E, Rookus MA. The insulin-like growth factor system in cancer prevention: potential of dietary intervention strategies. Cancer Epidemiol Biomarkers Prev. 2005;14:195–203.
23. Cadogan J, Eastell R, Jones N, Barker ME. Milk intake and bone mineral acquisition in adolescent girls: randomised, controlled intervention trial. 
23. Cadogan J, Eastell R, Jones N, Barker ME. Milk intake and bone mineral acquisition in adolescent girls: randomised, controlled intervention trial. BMJ. 1997;315:1255–1260.
24. Qin LQ, He K, Xu JY. Milk consumption and circulating insulin-like growth factor-I level: a systematic literature review. 
24. Qin LQ, He K, Xu JY. Milk consumption and circulating insulin-like growth factor-I level: a systematic literature review. Int J Food Sci Nutr. 2009;60:330-340.
25. Cohen P. Serum insulin-like growth factor-I levels and prostate cancer risk—interpreting the evidence. 
25. Cohen P. Serum insulin-like growth factor-I levels and prostate cancer risk—interpreting the evidence. J Natl Cancer Inst. 1998;90:876–879.
26. Chan JM, Stampfer MJ, Giovannucci E, et al. Plasma insulin-like growth factor-1 and prostate cancer risk: a prospective study. 
26. Chan JM, Stampfer MJ, Giovannucci E, et al. Plasma insulin-like growth factor-1 and prostate cancer risk: a prospective study. Science. 1998;279:563–565.
27. Chan JM, Stampfer MJ, Ma J, Gann PH, Gaziano JM, Giovannucci E. Dairy products, calcium, and prostate cancer risk in the Physicians’ Health Study.
27. Chan JM, Stampfer MJ, Ma J, Gann PH, Gaziano JM, Giovannucci E. Dairy products, calcium, and prostate cancer risk in the Physicians’ Health Study.Am J Clin Nutr. 2001;74:549–554.
28. Tseng M, Breslow RA, Graubard BI, Ziegler RG. Dairy, calcium and vitamin D intakes and prostate cancer risk in the National Health and Nutrition Examination Epidemiologic Follow-up Study cohort. 
28. Tseng M, Breslow RA, Graubard BI, Ziegler RG. Dairy, calcium and vitamin D intakes and prostate cancer risk in the National Health and Nutrition Examination Epidemiologic Follow-up Study cohort. Am J Clin Nutr. 2005;81:1147–1154.
29. Farlow DW, Xu X, Veenstra TD. Quantitative measurement of endogenous estrogen metabolites, risk-factors for development of breast cancer, in commercial milk products by LC-MS/MS. 
29. Farlow DW, Xu X, Veenstra TD. Quantitative measurement of endogenous estrogen metabolites, risk-factors for development of breast cancer, in commercial milk products by LC-MS/MS. J Chromatogr B. 2009;877:1327-1334.
30. Cramer DW, Greenberg ER, Titus-Ernstoff L, et al. A case-control study of galactose consumption and metabolism in relation to ovarian cancer. 
30. Cramer DW, Greenberg ER, Titus-Ernstoff L, et al. A case-control study of galactose consumption and metabolism in relation to ovarian cancer. Cancer Epidemiol Biomarkers Prev. 2000;9:95–101.
31. Larsson SC, Bergkvist L, Wolk A. Milk and lactose intakes and ovarian cancer risk in the Swedish Mammography Cohort. 
31. Larsson SC, Bergkvist L, Wolk A. Milk and lactose intakes and ovarian cancer risk in the Swedish Mammography Cohort. Am J Clin Nutr. 2004;80:1353–1357.
32. Kushi LH, Mink PJ, Folsom AR, et al. Prospective study of diet and ovarian cancer. 
32. Kushi LH, Mink PJ, Folsom AR, et al. Prospective study of diet and ovarian cancer. Am J Epidemiol. 1999;149:21–31.
33. Bertron P, Barnard ND, Mills M. Racial bias in federal nutrition policy, part I: the public health implications of variations in lactase persistence. 
33. Bertron P, Barnard ND, Mills M. Racial bias in federal nutrition policy, part I: the public health implications of variations in lactase persistence. J Natl Med Assoc. 1999;91:151–157.
34. Swallow DM. Genetics of lactase persistence and lactose intolerance. 
34. Swallow DM. Genetics of lactase persistence and lactose intolerance. Annu Rev Genet. 2003;37:197–219.
35. Outwater JL, Nicholson A, Barnard N. Dairy products and breast cancer: the IGF- 1, estrogen, and bGH hypothesis. 
35. Outwater JL, Nicholson A, Barnard N. Dairy products and breast cancer: the IGF- 1, estrogen, and bGH hypothesis. Med Hypothesis. 1997;48:453–461.
36. Bhandari SD, Schmidt RH, Rodrick GE. Hazards resulting from environmental, industrial, and agricultural contaminants. In: Schmidt RH, Rodrick GE, eds. 
36. Bhandari SD, Schmidt RH, Rodrick GE. Hazards resulting from environmental, industrial, and agricultural contaminants. In: Schmidt RH, Rodrick GE, eds. Food Safety Handbook. Hoboken, N.J.: John Wiley & Sons, Inc.; 2005:291–321.
37. Baars AJ, Bakker MI, Baumann RA, et al. Dioxins, dioxin-like PCBs and nondioxin- like PCBs in foodstuffs: occurrence and dietary intake in the Netherlands. 
37. Baars AJ, Bakker MI, Baumann RA, et al. Dioxins, dioxin-like PCBs and nondioxin- like PCBs in foodstuffs: occurrence and dietary intake in the Netherlands. Toxicol Lett. 2004;151:51–61.
38. Fischer WJ, Schilter B, Tritscher AM, Stadler RH. Contaminants of milk and dairy products: contamination resulting from farm and dairy practices. In: Fuquay JW, ed. 
38. Fischer WJ, Schilter B, Tritscher AM, Stadler RH. Contaminants of milk and dairy products: contamination resulting from farm and dairy practices. In: Fuquay JW, ed. Encyclopedia of Dairy Sciences. 2nd ed. San Diego, CA: Academic Press; 2011:887–897.
39. Prandini A, Tansini G, Sigolo S, Filippi L, Laporta M, Piva G. On the occurrence of aflatoxin M1 in milk and dairy products. 
39. Prandini A, Tansini G, Sigolo S, Filippi L, Laporta M, Piva G. On the occurrence of aflatoxin M1 in milk and dairy products. Food Chem Toxicol. 2009;47:984–991.
40. Saukkonen T, Virtanen SM, Karppinen M, et al. Significance of cow’s milk protein antibodies as risk factor for childhood IDDM: interaction with dietary cow’s milk intake and HLA-DQB1 genotype. Childhood Diabetes in Finland Study Group. 
40. Saukkonen T, Virtanen SM, Karppinen M, et al. Significance of cow’s milk protein antibodies as risk factor for childhood IDDM: interaction with dietary cow’s milk intake and HLA-DQB1 genotype. Childhood Diabetes in Finland Study Group. Dibetologia. 1998;41:72–78.
41. Kimpimaki T, Erkkola M, Korhonen S, et al. Short-term exclusive breastfeeding predisposes young children with increased genetic risk of type I diabetes to progressive beta-cell autoimmunity. 
41. Kimpimaki T, Erkkola M, Korhonen S, et al. Short-term exclusive breastfeeding predisposes young children with increased genetic risk of type I diabetes to progressive beta-cell autoimmunity. Diabetologia. 2001;44:63–69.
42. Eidelman AI, Schanler RJ. Policy statement: breastfeeding and the use of human milk. From the American Academy of Pediatrics. 
42. Eidelman AI, Schanler RJ. Policy statement: breastfeeding and the use of human milk. From the American Academy of Pediatrics. Pediatrics. 2012;129:827–841.
43. Scharf RJ, Demmer RT, DeBoer MD. Longitudinal evaluation of milk type consumed and weight status in preschoolers. 
43. Scharf RJ, Demmer RT, DeBoer MD. Longitudinal evaluation of milk type consumed and weight status in preschoolers. Arch Dis Child. 2013; 98:335-340.
44. Chen M, Pan A, Malik VS, Hu FB. Effects of dairy intake on body weight and fat: a meta-analysis of randomized controlled trials. 
44. Chen M, Pan A, Malik VS, Hu FB. Effects of dairy intake on body weight and fat: a meta-analysis of randomized controlled trials. Am J Clin Nutr. 2012;96:735-747.
45. Gartner LM, Morton J, Lawrence RA, et al. Breastfeeding and the use of human milk. 
45. Gartner LM, Morton J, Lawrence RA, et al. Breastfeeding and the use of human milk. Pediatrics. 2005;115:496–506.
46. Pennington JAT, Douglass JS. 
46. Pennington JAT, Douglass JS. Bowes and Church’s Food Values of Portions Commonly Used. 18th ed. Baltimore, MD: Lippincott Williams & Wilkins; 2005.
47. Lucassen PL, Assendelft WJ, van Eijk JT, Gubbels JW, Douwes AC, van Geldrop WJ. Systematic review of the occurrence of infantile colic in the community. 
47. Lucassen PL, Assendelft WJ, van Eijk JT, Gubbels JW, Douwes AC, van Geldrop WJ. Systematic review of the occurrence of infantile colic in the community. Arch Dis Child. 2001;84:398–403.
48. Jarvinen KM, Makinen-Kiljunen S, Suomalainen H. Cow’s milk challenge through human milk evoked immune responses in infants with cow’s milk allergy. 
48. Jarvinen KM, Makinen-Kiljunen S, Suomalainen H. Cow’s milk challenge through human milk evoked immune responses in infants with cow’s milk allergy. J Pediatr. 1999;135:506–512.
49. Paronen J, Bjorksten B, Hattevig G, Akerblom HK, Vaarala O. Effect of maternal diet during lactation on development of bovine insulin-binding antibodies in children at risk for allergy. 
49. Paronen J, Bjorksten B, Hattevig G, Akerblom HK, Vaarala O. Effect of maternal diet during lactation on development of bovine insulin-binding antibodies in children at risk for allergy. J Allergy Clin Immunol. 2000;106:302–306.
50. Sampson HA. Food allergy. Part 1: immunopathogenesis and clinical disorders. 
50. Sampson HA. Food allergy. Part 1: immunopathogenesis and clinical disorders. J Allergy Clin Immunol. 2004;113:805–819.
51. Host A. Frequency of cow’s milk allergy in childhood. 
51. Host A. Frequency of cow’s milk allergy in childhood. Ann Allergy Asthma Immunol. 2002;89(6 Suppl 1):33–37.
52. Iacono G, Cavataio F, Montalto G, et al. Intolerance of cow’s milk and chronic constipation in children. 
52. Iacono G, Cavataio F, Montalto G, et al. Intolerance of cow’s milk and chronic constipation in children. N Engl J Med. 1998;339:1100–1104.